Czerwone kwiaty i krzewy

Czerwony ogródOgród w różnych odcieniach czerwieni będzie wyglądać bardzo elegancko i szykowanie. Intensywnie czerwone oraz purpurowe akcenty pięknie kontrastują z zielenią liści i wyglądają dobrze zarówno w czasie słonecznej, jak i deszczowej pogody. Ponadto jest to kolor wnoszący do naszego otoczenia dużo optymizmu, energii i radości życia.

Zarówno wśród roślin jednorocznych, jak i bylin znajdziemy mnóstwo gatunków o czerwonym zabarwieniu kwiatów. Sporo jest też drzew i krzewów o pięknych czerwonych lub purpurowych liściach w czasie sezonu lub czerwono przebarwiających się na jesień. Nie brakuje również tych o niezwykle dekoracyjnych owocach w różnych odcieniach czerwieni. Przyjrzyjmy się dokładniej kilku łatwym w uprawie gatunkom idealnym do ogrodu urządzonego na czerwono.

Rośliny kwitnące na czerwono - jednoroczne gatunki

Szałwia lśniąca (Salvia splendens)

Naturalnie szałwia lśniąca występuje w Brazylii, gdzie jest krzewinką osiągającą nawet 1,5 metra wysokości. Gatunek ten należy do rodziny jasnotowatych Lamiaceae. W Polsce jest popularną rośliną rabatową uprawianą w trybie jednorocznym i dorasta maksymalnie do 60 cm.

Rośliny mają słabo rozgałęzione łodygi i dosyć duże (do 10 cm) podłużnie-jajowate liście. Ten gatunek szałwii obficie kwitnie przez całe lato - od czerwca aż do jesieni i ma piękny szkarłatny czerwony kolor. U odmian spotyka się też kwiaty różowe, czy purpurowe, dlatego zwróćmy szczególną uwagę na opis odmiany podczas dokonywania zakupu.

Szałwia lśniąca - Salvia splendens

Szałwia lśniąca

Szałwia lubi żyzne, umiarkowanie wilgotne piaszczysto-gliniaste gleby. Preferuje stanowiska słoneczne i ciepłe i tam właśnie najładniej kwitnie. Sadzonki szałwii kupimy w każdym centrum ogrodniczym. Wysadzamy rośliny na miejsce stałe w ogrodzie w maju. Możemy również samodzielnie wysiać nasiona - pod koniec kwietnia wprost do gruntu lub już w marcu w inspekcie albo w domu i przepikować rośliny do ogrodu w połowie maja.

Szałwia to odporna roślina, która rzadko choruje. Bardzo dobrze znosi przesadzanie, nawet w trakcie kwitnienia. W czasie dużych upałów wymaga regularnego podlewania.

Szałwia to idealna roślina na rabaty, obwódki i do kompozycji roślinnych z innymi gatunkami kwitnącymi.

Odmiany szałwii lśniącej

  • Bonfire - odmiana wysoka dorastająca do 60 cm,
  • Salvatore - odmiana średnio wysoka, która osiąga maksymalnie 30 cm,
  • Torreador - także odmiana o średnim wzroście.

Szarłat wiechowaty (Amaranthus paniculatus)

Ten wywodzący się z Ameryki Południowej gatunek z rodziny szarłatowatych (Amarathaceae) ma wyjątkowej urody bardzo oryginalne ciemnoszkarłatne kwiaty. Pędy szarłatów są silnie rozgałęzione i dorastają do 150 cm wysokości. Liczne liście są dosyć duże i mają eliptyczny lub lancetowaty kształt. Pojedyncze kwiaty tej rośliny są bardzo małe, ale za to zebrane w okazałe niezwykle dekoracyjne wyprostowane wiechy. Kwitnienie trwa od lipca do jesieni.

Szarłat wiechowaty - Amaranthus paniculatus

Szarłat wiechowaty

Szarłat najlepiej rośnie na lekkich wapiennych próchnicznych glebach. Lubi stanowiska ciepłe i słoneczne, gdzie najładniej kwitnie. Posadzony w półcieniu wytwarza niewiele kwiatostanów. Można kupić gotowe sadzonki szarłatów i posadzić je w ogrodzie pod koniec maja lub samemu wysiać nasiona na początku kwietnia w inspekcie.

Wysokie odmiany szarłatów możemy posadzić w większych grupach lub stworzyć z nich piękne szpalery, a te nieco niższe będą idealne na rabaty.

Odmiany szarłata wiechowatego

  • Sanguineus o ciemnoczerwonych kwiatach oraz liściach,
  • Foxtail o okazałych czerwonych kwiatostanach oraz purpurowo-brązowych liściach,
  • Red Cathedral, której zarówno liście, jak i kwiaty mają barwę ciemnoczerwoną.

Nachyłek barwierski (Coreopsis tinctoria)

Ten niezwykłej urody gatunek z rodziny astrowatych (Asteraceae) pochodzi z Ameryki Północnej. Wysokość roślin w zależności od odmiany i warunków uprawy waha się pomiędzy 30 a 100 cm. Łodygi nachyłka są bardzo silnie rozgałęzione i gęsto ulistnione. Listki są bardzo delikatne pierzastosieczne. Koszyczki kwiatowe osiągają średnicę do 4 cm. Kwiaty w zależności od odmiany mogą być intensywnie czerwone, brązowo-czerwone lub miodowo żółte. Kwitnienie jest bardzo obfite i trwa przez całe lato, dlatego rabaty obsadzone zachyłkiem przepięknie się prezentują.

Nachyłek najlepiej rośnie w przepuszczalnych, średnio zasobnych glebach piaszczysto-gliniastych. Lubi stanowiska słoneczne. Nasiona tego gatunku wysiewamy wprost do gruntu w połowie kwietnia.

Nachyłek barwierski - Coreopsis tinctoria

Nachyłek barwierski

Nachyłek barwierski jest typową rośliną na rabaty. Świetnie prezentuje się też w ogrodach naturalistycznych oraz urządzonych w wiejskim rustykalnym stylu.

Odmiany nachyłka barwierskiego

  • Crimson King o czerwono-brązowych kwiatach,
  • Purpurea o ciemnopurupowym kolorze kwiatów.

    Byliny kwitnące na czerwono

    Żurawka krwista (Heuchera sanguinea)

    Ta pochodząca z USA i Meksyku roślina należy do rodziny skalnicowatych (Saxifragaceae). Jej pędy są wzniesione, a liście mają kształt jajowaty bądź nerkowaty i są klapowane oraz ząbkowane. Pędy kwiatostanowe dorastają do 40 cm i są ulistnione jedynie od dołu. Same kwiaty są niewielkie o dzwonkowatym kształcie i cieszą oko od maja do późnego lata.

    Żurawka krwista - Heuchera sanguinea

    Żurawka krwista

    Żurawki najładniej rosną w przepuszczalnej, próchnicznej, umiarkowanie wilgotnej glebie o odczynie obojętnym. Preferują stanowiska słoneczne lub półcieniste. Jest to gatunek całkowicie mrozoodporny. Rośliny nie są również podatne na choroby. Rozmnaża się je przez sadzonkowanie krótkopędów wiosną lub latem lub przez podział.

    Żurawka to bylina idealna na rabaty i obwódki. Sprawdzi się także jako roślina okrywowa.

    Odmiany żurawki krwistej

    • Spelndens o pięknych karminowych kwiatach z jaśniejszym dnem kwiatowym,
    • Leuchtkäfer o jasnoczerwonych kwiatach.

    Wśród żurawek znajdziemy również wiele odmian mieszańcowych o czerwono zabarwionych liściach jak na przykład odmiany Cherry Cola, czy Zipper.

    Ostrogowiec czerwony (Centranthus ruber)

    To bardzo ciekawa roślina z rodziny kozłkowatych (Valerianaceae). W naturze gatunek ten można spotkać w rejonie Morza Śródziemnego. Jest to wysoka bylina (60-100 cm) o prostych sztywnych pędach, której liście mają ciekawą niebieskawo-zieloną barwę i są jajowatego kształtu. Kwiaty są lekko pachnące, drobne, gwieździstego kształtu, ale za to zebrane w duże dekoracyjne kwiatostany. Ostrogowiec kwitnie dwukrotnie w czasie sezonu. Najpierw w maju oraz czerwcu, a następnie po przycięciu powtarza kwitnienie we wrześniu. Kwiaty w zależności odo odmiany mogą mieć kolor intensywnie czerwony, różowy lub biały.

    Ostrogowiec czerwony - Centranthus ruber

    Ostrogowiec czerwony

    Rośliny bardzo dobrze rosną w suchym piaszczysto-kamienistym podłoży o odczynie zasadowym. Preferują stanowiska mocno nasłonecznione. Gatunek ten wykazuje dobrą mrozoodporność i łatwo się rozmnaża. Można zasiać nasiona bezpośrednio do gruntu wiosną, dokonać podziału roślin, lub przygotować sadzonki z bocznych krótkopędów. Rośliny bardzo łatwo także wysiewają się same.

    Ostrogowiec czerwony to specyficzny gatunek, który sprawdzi się w ogrodach miłośników oryginalnych rozwiązań. Świetnie nadaje się do ogródków urządzonych w stylu górskim lub stepowym. Dobrze rośnie na tarasowych skarpach i na obrzeżach ogródków skalnych, przy murkach, ogrodzeniach, oraz ścianach budynków.

    Odmiany ostrogowca czerwonego

    • Coccineus o kwiatach koralowych,
    • Atrococcineus o intensywnie czerwonym kolorze kwiatów.

    Pięciornik krwisty (Potentilla atrosanguinea)

    Jest to himalajski gatunek z rodziny różowatych (Rosaceae). Rośliny osiągają wysokość do 60 cm, a ich pędy są cienkie i wzniesione. Liście są trójdzielne w kolorze zielonym, od spodu srebrzyście owłosione. Choć kwiaty są niewielkie - mają 2-3 cm, to pojawiają się na bardzo licznie od czerwca do sierpnia. Wyrastają one pojedynczo na odnogach pędów i mają bardzo intensywny krwistoczerwony kolor, co sprawia, że roślina już z daleka rzuca się w oczy.

    Pięciornik krwisty - Potentilla atrosanguinea

    Pięciornik krwisty

    Pięciornik najlepiej rośnie w umiarkowanie wilgotnej, średnio zasobnej, przepuszczalnej i niezakwaszonej ziemi. Sadzimy go na stanowiskach słonecznych Jest rośliną w pełni mrozoodporną. Gatunek ten rozmnażamy przez podział lub ukorzeniając boczne pędy oderwane od szyjki korzeniowej. Niekiedy z roku na rok pojawia się również samosiew.

    Pięciornik to popularna i łatwa w uprawie roślina. Jest lubiana właśnie ze względu na bardzo intensywne zabarwienie kwiatów. Możemy ją posadzić na rabatach, skalnikach, przy ścieżkach, koło ogrodzenia, czy na obrzeżach drzew. Szczególnie atrakcyjnie prezentuje się na tle intensywnie zielonych krzewów, drzew, czy trawnika.

    Odmian pięciornika krwistego

    • Flamenco o szkarłatnych kwiatach z pofałdowanymi brzegami,
    • Ginson’s Scarlet o jaskrawych czerwonych kwiatach,
    • Red o zabarwieniu krwistoczerwonym,
    • Ophir o ciemnoczerwonych kwiatach.

    Rośliny o czerwonych liściach, pędach i owocach

    Czerwone akcenty w ogrodzie zapewnią nam nie tylko kwiaty, ale również rośliny o dekoracyjnych liściach, pędach oraz owocach. Takich gatunków jest całe mnóstwo. Przyjrzyjmy się bliżej tym najbardziej dekoracyjnym i jednocześnie łatwym w uprawie.

    Perukowiec podolski (Cotinus coggygria)

    Ten bardzo popularny i mało wymagający gatunek z rodziny nanerczowatych (Anacardiaceae) naturalnie występuje w Azji południowo-zachodniej oraz w południowo-wschodnich rejonach Europy.

    Jest to szeroki krzew dorastający do wysokości 3-5 metrów, który późno wchodzi w okres wegetacyjny. Liście pojawiają się na nim dopiero w okolicach połowy maja. Są one jajowate i mają purpurowo-czerwony kształt. Kwiaty perukowca są bardzo drobne, mają kolor zielono-żółty i są zebrane w delikatne wiechy. Pojawiają się na krzewach w czerwcu i lipcu. Perukowiec słynie z bardzo charakterystycznych ozdobnych owocostanów, które mają postać mocno puszystych pióropuszy i są purpurowego koloru.

    Perukowiec podolski - Cotinus coggygria

    Perukowiec podolski

    Jest to gatunek mało wymagający, który rośnie dobrze na niemal każdej glebie. Nie lubi jedynie bardzo ciężkiego i mokrego podłoża. Preferuje stanowiska słoneczne, ale ładnie rośnie również w półcieniu. Uprawa perukowca jest bardzo łatwa. Jest on niezwykle odporny, dobrze znosi zasolenie gleby i zanieczyszczenia środowiska, a także niskie temperatury zimą. Możemy go sadzić zarówno na wiosnę, jak i na jesień.

    Perukowiec świetnie sprawdzi się przy ogrodzeniach, ponieważ bardzo ładnie się rozrasta i z czasem osłoni nasz ogród od spojrzeń przechodniów. Bardzo ładnie będzie się też prezentować jako soliter na intensywnie zielonym trawniku. Może również stanowić piękne tło dla rabat obsadzonych roślinami kwitnącymi w kontrastowym krwistoczerwonym kolorze jak na przykład begonie.

    Odmiany perukowca podolskiego

    • Lilla o purpurowo czerwonych liściach, które na jesień przebarwiają się na czerwono, pomarańczowo i żółto,
    • Royal Purple - bardzo dekoracyjna odmiana o ciemnopurpurowych liściach, które jesienią zmieniają barwę na krwistoczerwoną,
    • Velvet Cloak o bordowych liściach,
    • Rubrifolius o czerwono-purpurowych liściach.

    Klon japoński (Acer japonicum)

    Ta oryginalna roślina dziko występująca w Japonii cieszy się u nas bardzo dużą popularnością. Jest to krzew lub niewielkie wolno rosnące drzewo o wysokości od 4 do 8 metrów. Liście tego gatunku są przepiękne-zielone, duże, głęboko wcinane, ostro klapowane z podwójnie piłkowanymi brzegami o okrągławym zarysie. Jesienią w zależności od odmiany przebarwiają się one na kolor intensywnie czerwony, purpurowy, czy pomarańczowy. Klon japoński ma ładne czerwone pędy, a także pojawiające się w kwietniu i maju purpurowe kwiaty zebrane w zwisające kwiatostany, oraz dekoracyjne owoce w postaci błyszczących czerwonych skrzydlaków.

    Klon japoński - Acer japonicum

    Klon japoński

    Lubi przepuszczalne, próchniczne, lekko kwaśne podłoże oraz miejsca ciepłe, słoneczne i osłonięte od wiatru. Jest zdecydowanie bardziej mrozoodporny niż popularny i chętnie uprawiany klon palmowy, ale i w przypadku tego gatunku zaleca się ściółkowanie przed zimą młodych drzew. Wymaga podlewania w czasie dużych upałów. Najlepszym czasem na sadzenie tego gatunku jest wiosna.

    Klonu japońskiego nie trzeba przycinać. Wystarczy jesienią usunąć uszkodzone, czy ogołocone pędy. Gatunek ten dobrze wygląda zarówno posadzony samodzielnie, jak i w niewielkich grupach. Nadaje się zarówno do ogrodów wiejskich oraz tych w centrach miast.

    Odmiany klonu japońskiego

    • Aureum o zielonożółtych liściach z rdzawym brzegiem, które na jesień przebarwiają się na piękny czerwono-pomarańczowy kolor.
    • Parsonsii o dłoniastych mocno powcinanych liściach, które jesienią przebarwiają się na czerwony i pomarańczowy kolor,
    • Vitifolium - odmiana o nietypowym kształcie liści. Cała roślina pokrojem przypomina nieco winorośl, a jej liście jesienią przebarwiają się na intensywnie czerwony kolor.

    Kalina koralowa (Viburnum opulus)

    Ten krzew z rodziny piżmaczkowatcych (Adoxaceae) występuje dziko w Europie południowo-zachodniej Azji, na Bliskim Wschodzie oraz w Ameryce Północnej. Jest to okazały krzew wysokości 3-4 metrów, który ma piękne zielone 3-5 klapowe liście, jesienią przebarwiające się na żółto. Kwitnie bardzo obficie w maju czerwcu, a kwiatostany w postaci dużych baldachogron mogą mieć kolor biały lub różowy. Czerwoną ozdobą kaliny koralowej są pojawiające się licznie na jesień intensywnie czerwone owoce.

    Choć kwiaty mają jasny kolor, a liście są zielone, to jednak warto przemyśleć posadzenie tego gatunku w ogrodzie urządzonym na czerwono, ponieważ piękne kuliste białe kwiatostany będą ładnie kontrastować z gatunkami o czerwonych liściach, pędach i kwiatach. A jeśli wybierzemy odmianę o różowych kwiatach, to będzie tworzyć z nimi harmonijną całość. Za to krwistoczerwone owoce kaliny to element dekoracyjny, którego z pewnością nie może zabraknąć w tonącym w czerwieni ogrodzie.

    Kalina koralowa - Viburnum opulus

    Kalina koralowa

    Kalina lubi dobre zasobne, wilgotne, a nawet gliniaste gleby. W suchym lekkim podłożu będzie słabo się rozrastać i kiepsko kwitnąć. Będzie ładnie rosła zarówno na stanowiskach słonecznych, jak i w półcieniu.

    Uprawa kaliny jest łatwa. Roślinę można posadzić w ogrodzie wiosną lub jesienią. Nie wymaga ona cięcia. Możemy jedynie raz na kilka lat, nieco odmłodzić krzew, usuwając stare zniszczone i ogołocone pędy. Jest to gatunek w pełni mrozoodporny.

    Odmiany kaliny koralowej

    • Roseum o zielonkawo-białych kwiatach, które pod koniec kwitnienia przebarwiają się na różowo,
    • Compactum - niska odmiana osiągająca zaledwie 1,5 metra wysokości, o białych lub różowo-białych kwiatach, której liście na jesień przebarwiają się na piękny pomarańczowo-czerwony kolor.

    Gatunków roślin o czerwonych kwiatach, liściach, owocach, czy pędach jest bardzo wiele. Warto zainteresować się również posadzeniem w czerwonym ogrodzie tulipanów, maków, róż, lobelii szkarłatnej, dalii, goździków, winobluszczu, irgi, dębu, czy jarzębiny. Możemy także zastosować ciekawe elementy małej architektury ogrodowej w różnych odcieniach czerwieni jak na przykład murki, czy płytki na ścieżki i chodniki, a także czerwone meble ogrodowe, lub dekoracyjne figurki bocianów, czy krasnali.

    Źródła:

    Komentarze