Rośliny polne (drzewa, krzewy) na żywopłot

Rośliny polne na żywopłotWśród drzew i krzewów, tworzących żywopłoty polne, niewymagających formowania (niewielkie formowanie swobodne), występują odmiany dziko rosnące, takie jak: bez dziki, klon, grab, leszczyna, trzmielina, szakłak, kruszyna, kalina. Dawniej gęsto tworzone szpalery z tych roślin służyły za ogrodzenia na pastwiskach, pełniły rolę obronną (kolczaste krzewy), stanowiły wiatrochrony, surowiec na opał, liście wchodziły w skład kompostownika.

Żywopłot składający się z roślin liściastych, odznacza się ciekawą kolorystyką i różnorodnością (w przeciwieństwie do monotonii form iglastych), kolorowe owoce sprawiają, że jest miejscem odwiedzanym przez ptaki i owady. Żywopłot swobodny pełni funkcje estetyczne, chroni przed hałasem i zanieczyszczeniami, zapewnia prywatność.

Klon polny (Acer campestre) jest to drzewo z rodziny klonowatych (Aceraceae), dochodzące do 3-4 metrów, ale można je przycinać zimą tworząc krzew. Paklon wymaga gleby wapiennej, rośnie w lasach z domieszką dębów, grabów, buków, lubi półcień, toleruje suszę i jest odporny na zanieczyszczenia.

Klon polny

Drzewo to kwitnie w maju, po rozwinięciu się liści klapowanych lecz stosunkowo mniejszych niż u innych drzew z tego gatunku) dochodzących do 10 cm długości; powstają baldachy zielono-żółte z kwiatami obupłciowymi, z których tworzą się owoce, a jesienią nasiona zaopatrzone w skrzydełka (rozsiewanie się przez wiatr–anemochoria). Sadzonki sadzi się wiosną w odstępach od 1 do 2 m (szczepienie późnym latem lub wysiew w lutym i marcu).

Bez dziki czarny (Sambucus nigra) należący do rodziny przewiertniowatych (Caprifoliaceae), występuje w formie silnie rozrośniętego krzewu lub drzewa (jeśli jest przycinane) na glebach zasobnych w składniki pokarmowe i azot, na skraju lasów. Tworzy liście dłoniaste do 25 cm długości, 5-7 częściowe, ząbkowane, liczne białe baldachy (o średnicy 20 cm) o silnie pachnących i trujących kwiatach (jadalnych po wysuszeniu lub gotowaniu), także czarnych owocach, również trujących, (ulubione menu ptaków, kur, nadające się do wyrobu konfitur i soków), o dużej zawartości witaminy C (roślina lecznicza, posiadała szczególne znaczenie u ludów pradawnych).

Bez dziki czarny

Bez sadzony w ogrodach odstrasza norniki, myszy i krety, rozmnaża się wegetatywnie ze zdrewniałych pędów w okresie letnim (odstępy przy sadzeniu: od 60 cm do 1m). Innym gatunkiem z tej rodziny jest kalina koralowa (Viburnum opulus) będąca krzewem od 3 do 4 m wysokości, rosnąca w zaroślach, nad brzegami rzek. Liście tej rośliny wielkości 10 cm, są trójklapowane i ząbkowane z licznymi włoskami. Z białych, pachnących kwiatów tkwiących w baldachach (po kwitnieniu krzew można lekko przyciąć) powstają we wrześniu czerwone, trujące jagody ("korale"). Specyficzny zapach nadaje owocom kwas walerianowy a ze względu na obecność pektyn nadają się one po przegotowaniu (lub przemrożeniu) na przetwory. Kora kaliny ma zastosowanie w ginekologii. Rozmnaża się przez pędy wierzchołkowe lub boczne (ukorzeniacz), w odstępach przy sadzeniu od 60 do 80 cm.

Grab pospolity (Carpinus betulus) z rodziny brzozowatych (Betulaceae) występuje w lasach liściastych i mieszanych, często rośnie w pobliżu dębów na glebach wapiennych. Gatunek ten może tworzyć drzewo silnie rozgałęzione, dochodzące do 30 m wysokości, liście do 8 cm długości, piłkowane.

Grab pospolity

Z kwiatów rozdzielnopłciowych, zebranych w kotki powstają grona z orzeszkami (zaopatrzonymi w organ lotny) o ciekawym zwisającym kształcie, które po wysuszeniu tracą zielony kolor i brunatnieją. Grab sadzonkuje się między listopadem a marcem w odstępach od 80 cm do 1 m. Innym gatunkiem z rodziny brzozowatych jest Leszczyna pospolita (Corylus avellana) o pokroju krzewu, dochodzącego do 5 m wysokości. Rośnie na glebach kwaśnych, jednakże toleruje też wapienne. Posiada liście półokrągłe z ząbkami i włoskami, kwitnie na początku lutego, kiedy to wytwarza kwiaty męskie (kotki) i żeńskie (nitkowate). Leszczyna to roślina miododajna, jej orzechy są cennym źródłem pokarmu dla wielu zwierząt a drewno jest surowcem do wyrobu różdżek, stosowanych w radiestezji. Drzewo to rozmnaża się z odrośli w okresie wiosennym, w odstępach około 1m.

Trzmielina zwyczajna (Euonymus europaea) należąca do rodziny dławiszowatych (Celastraceae) rośnie w postaci krzewu gęsto ulistnionego o kanciastych gałęziach, osiągając 4 m wysokości, w lasach liściastych i mieszanych.

Trzmielina zwyczajna

Roślina posiada liście owalne, piłkowane, zaostrzone, jesienią przybierające kolor czerwony, zakwita w maju tworząc kwiaty zielonawe skupione w baldachach, z których to powstają charakterystyczne różowo-karminowe owoce-torebki. Nasiona w osnówce są trujące, przemrożone stanowią pożywienie dla takich ptaków jak jemiołuszki i drozdy. Trzmielinę sadzi się latem przez sadzonki (w odstępach 60-80 cm) lub wiosną przez nasiona.

Szakłak pospolity (Rhamnus catharticus), pochodzący z rodziny szakłakowatych (Rhamnaceae) jest to kolczasty krzew lub drzewo (może osiągnąć 5 m wysokości) mające gałęzie i korę o jasnym odcieniu. Wiosną szakłak, zwany też ciernistym, wypuszcza owalne i piłkowane liście (w przeciwieństwie do blisko spokrewnionej kruszyny, często z nim mylonej) o długości 5 cm.

Szakłak pospolity

Na przełomie maja i czerwca formują się niepozorne i jasno zielone kwiatki skupione w grona, przekształcające się jesienią w czarnogranatowe jagody w środku zielone, mające właściwości przeczyszczające (jak również owoce kruszyny). Oba gatunki, szakłak i kruszyna, nie wymagają gleby żyznej, rozmnażają się przez zdrewniałe pędy lub nasiona, sadzonki zasadza się w odstępach: 60-80 cm.

Młode drzewa i krzewy (3-letnie) wchodzące w skład żywopłotu należy przyciąć powyżej 20 cm, dzięki temu będą bardziej rozłożyste w dolnej ich części (dalsze ich przycinanie może być minimalne, polegające na usuwaniu uschłych lub nieforemnych gałęzi). Krajowe gatunki roślin dostępne w szkółkach są odporne na choroby i łatwo się je uprawia, można sadzić je w wielu rzędach w kombinacjach z gatunkami zagranicznymi (np. w szachownicę) tj. pigwowiec, wawrzyn itp., dobierając kolor owoców i kwiatów, a także liści.

Komentarze

Romek7
Właśnie takie rośliny na żywopłot są szczególnie poszukiwane te które są mało wymagające i nie ma potrzeby przy nich bezustannej pielęgnacji a dodatkowo takie rośliny polne prezentują się naprawdę zjawiskowo sama radość mieć taki żywopłot wokół domu
Zofia
Dla mnie takie rośliny są nieco mało atrakcyjne. Fakt mało wymagające, może odporne na miejskie zanieczyszczeni a, nie trzeba przy nich non stop chodzić. Jeśli komuś to odpowiada to ok, ja lubię rośliny które ładnie się na jesień przebarwiają i czarują kolorami i kwiatami. Ja to bym wybrała np pęcherznice różnego gatunku. Widziałam taką mieszankę , fajnie to wyglądało