Porzeczki pozostawia się na jednym miejscu zwykle około 10 lat. Porzeczki czarne dają pierwsze owoce w drugim roku po posadzeniu, ponieważ owocują na młodych pędach, natomiast z pędów porzeczek białych i czerwonych wyrastają krótkie odgałęzienia, na których zawiązują się pąki kwiatowe, toteż owocują one dopiero w trzecim roku po posadzeniu, i to słabo. Z różnicy między sposobem owocowania porzeczki czarnej, a czerwonej i białej wynikają różne sposoby cięcia tych krzewów.
Cięcie porzeczek czarnych
Porzeczkę czarną pozostawiamy przez pierwsze 4 lata bez cięcia, usuwamy tylko pędy odłamane, schorowane lub pokładające się na ziemi i utrudniające uprawę. Cięcie odmładzające przeprowadzamy dopiero wczesną wiosną 5 roku. Wycinamy wtedy wszystkie pędy czteroletnie, bo już nie owocowałyby tak obficie, a z pędów młodszych pozostawiamy po 4-5 pędów trzyletnich, tyle samo dwuletnich i jednorocznych. Pędów tych nie skracamy.
Porzeczka czerwona i biała - uprawa, pielęgnacja
Inaczej tniemy porzeczkę czerwoną i białą. Wiosną drugiego roku po posadzeniu usuwamy pędy najsłabsze przy nasadzie, pozostawiając 5-6 pędów najsilniejszych, które skracamy o 1/3 do 1/2 ich długości, aby wywołać silne rozkrzewienie się. W trzecim roku pozostawiamy stare pędy, ale skracamy trochę ich boczne rozgałęzienia, które zaczną w tym roku owocować. Spośród nowych, czyli jednorocznych pędów, zostawiamy 3-4 najsilniejsze, skracając je o 1/3 - 1/2 ich długości, a pozostałe pędy wycinamy. W czwartym i piątym roku postępujemy tak samo. Cięcie odmładzające zaczynamy wczesną wiosną szóstego roku. Wycinamy wtedy tuż przy ziemi wszystkie pędy 5-letnie. Od tego roku trzeba pilnować, aby każdy krzew składał się z 12 do 16 pędów wyrastających z szyjki korzeniowej: po trzy, cztery pędy jednoroczne i tyleż pędów, dwu-, trzy- i czteroletnich. Starsze należy co roku wycinać. Pędy jednoroczne skracamy co roku.
Porzeczka czerwona
Krzewy porzeczek czerwonych prowadzonych przy drutach formujemy w sposób wyżej opisany, a pędy rozkładamy wachlarzowo i przywiązujemy do drutów. W każdym w krzewie pozostawiamy tylko trzy pędy główne. W latach następnych wycina się pędy wyrastające z szyjki korzeniowej, a boczne odgałęzienia na pędach szkieletowych (głównych) przycina się w odległości 5-8 cm od nasady. Z krzewów czerwonej porzeczki prowadzonej przy drutach uzyskuje się plon do 350 kg owoców z 100 m kwadratowych.
Agrest - uprawa, pielęgnacja, cięcie pędów
Agrest
Agrest owocuje na rozgałęzieniach pędów głównych trzyletnich i czteroletnich. Postępujemy z nimi tak samo, jak z porzeczką czerwoną. W pierwszych latach usuwamy pędy najsłabsze, zwłaszcza pędy płożące się po ziemi. Pędy jednoroczne skracamy o 1/3 do 1/2, aby pobudzić je do wydawania rozgałęzień owocujących. Owocowanie zaczyna się w trzecim roku po posadzeniu, a w piątym osiąga pełnię. W tym czasie krzew powinien składać się z 11 do 15 pędów głównych (2-3 pędy czteroletnie, 2-3 pędy trzyletnie, 3-4 pędy dwuletnie i 4-5 pędów jednorocznych) z licznymi rozgałęzieniami. Pędy 5-letnie należy usuwać przy ziemi, zastępując je co roku pozostawioną taką samą liczbą pędów jednorocznych. Po zejściu krzewu w okres owocowania przestajemy skracać pędy jednoroczne, które bez tego zabiegu rozgałęziają się teraz dobrze, tworząc dostateczną ilość pędów owocujących.
Winorośl - uprawa, pielęgnacja
Stary krzew winorośli składa się z wieloletniego pnia i wieloletnich rozgałęzień bocznych, pędów dwuletnich, które nazywamy łozami i pędów jednorocznych. Jeżeli łoza jest krótka, na przykład ma tylko 2-3 oczka, to wyrastają z nich długie, silne pędy nietworzące kwiatów. Jeżeli łoza jest długa, to z jej oczek wyrastają pędy w tym samym roku, tworzące kwiaty i owoce. Jeżeli łoza jest bardzo długa to zwykle z pierwszych trzech-czterech oczek pędy nie wyrastają, a z następnych 6-8 oczek wyrastają pędy owocujące, z dalszych oczek wyrastają pędy nieowocujące. Z oczek pędów starszych niż dwuletnie wyrastają pędy nieowocujące.
Winogrono
W kącie każdego liścia na rozwijającym się pędzie tworzą się najczęściej trzy oczka. Ze środkowego oczka wyrasta następnym roku pęd owocujący. Z oczek bocznych, znajdujących się na bardzo silnym pędzie, jeszcze w tym samym roku wyrastają pędy w przedwczesne, zwane pasierbami. Aby winorośl dobrze owocowała, musi być co roku silnie cięta. W pierwszym roku po posadzeniu z oczek pozostawionych na przyciętych pędach sadzonki wyrośnie kilka średnio silnych pędów, które w końcu sierpnia przycinamy, aby dobrze zdrewniały, jesienią naginamy i przykrywamy ziemią. Na wiosnę drugiego roku przycina się wszystkie zeszłoroczne pędy nad jednym oczkiem nad powierzchnią ziemi. Krzew wyda teraz znacznie silniejsze pędy, które również skraca się w końcu sierpnia i przykrywa na zimę. Na wiosnę trzeciego roku można zacząć formowanie krzewu i pozwolić mu wydać pierwsze owoce.
Borówka wysoka - uprawa, pielęgnacja
Borówka
Jako roślina klimatu wilgotnego ma duże zapotrzebowanie na wodę, toteż w czasie suszy należy ją podlewać. Kłopot jest jednak w tym, że woda z rzeki czy ze studni jest najczęściej alkaliczna, a więc stosowanie jej do podlewania krzewów sprawia, że gleba, na której rośnie, przestaje być kwaśna. Najlepsza do podlewania jest woda deszczowa, która ma odczyn obojętny. Trudno jednak zgromadzić dużej jej ilości potrzebne do podlewania. Trzeba pilnować, aby szczególnie wokół borówki nie wrastały chwasty, gdyż wyczerpują one wilgoć z gleby. Borówka wysoka wymaga podobnego nawożenia jak inne rośliny jagodowe. Nie jest potrzebne silne cięcie z wyjątkiem przycięcia roślin pierwszej wiosny po posadzeniu. Dopiero po 5 czy 7 latach, gdy wzrost borówki znacznie słabnąć, można stosować silniejsze, odmładzające cięcie.
Komentarze