Nazywany rośliną dla zapominalskich zamiokulkas - to niezwykle efektowna i jednocześnie prosta w uprawie roślina doniczkowa. Będzie ładnie rosnąć nawet u osób zabieganych, zapracowanych lub zapominalskich, którym zdarza się czasami zapomnieć o podlewaniu kwiatów domowych. Zamiokulkas to roślina bardzo odporna, którą rzadko się podlewa i świetnie sprawdzi się nawet w dosyć mocno zacienionym mieszkaniu.
Zamiokulkas zamiolistny jest rośliną ozdobną z liści. Są one długie mięsiste ciemnozielone i błyszczące. Zamiokulkas pasuje właściwie do każdego wnętrza. Jest on okazały i dostojny. Nie trzeba go często przesadzać, ponieważ rośnie stosunkowo wolno. Jedyne czego ta urokliwa roślina nie lubi to zimno i przelanie. Dowiedz się jak pielęgnować zamiokulkasa.
Zamiokulkas - co to za roślina?
Zamioculcas zamiifolia, czyli zamiokulkas zamiolistny to bylina z rodziny obrazkowatych Araceae pochodząca z południowo-wschodniej Afryki (Tanzania, Zanzibar).
Roślina osiąga maksymalnie 1-1,2 metra wysokości. Na brązowym bulwiastym kłączu zamiokulkasa znajdują się liczne pąki przybyszowe dające początek liściom. To, co większość za nas uznaje za łodygi rośliny, to w istocie ogonki liściowe, które są silnie rozdęte u nasady i bardzo mięsiste. Są ona zielone i często występują na nich drobne brązowawe plamki lub prążki. Na owych ogonkach liściowych wyrastają naprzemiennie liście, które są bardzo dekoracyjne-ciemnozielone, grube i błyszczące. Mają one kształt jajowato-eliptyczny, są zaostrzone na końcach, ich maksymalna szerokość to 4 cm, a długość 9 cm.
W naszych warunkach klimatycznych roślina ta niezwykle rzadko kwitnie i właściwie nigdy nie zawiązuje nasion.
Zamiokulkas cieszy się ogromną popularnością, ponieważ jest bardzo odporny na niesprzyjające warunki środowiskowe takie jak czasowe przesuszenie (gromadzi on wodę w liściach i ogonkach liściowych) oraz mała ilość światła słonecznego. Z tego względu jest często sadzony nie tylko w mieszkaniach, ale również w biurach, urzędach, restauracjach czy hotelach.
Zamiokulkas - pielęgnacja, uprawa
Choć roślina ta nie ma dużych wymagań, to jednak decydując się na jej uprawę, warto wiedzieć, w jakich warunkach będzie się czuła najlepiej.
1. Podłoże
Zamiokulkas lubi podłoże zasobne próchniczne, ale jednocześnie lekkie i przepuszczalne, które nie ma tendencji do gromadzenia zbyt dużych ilości wody. Niezwykle ważny jest również drenaż z keramzytu, żwirku czy pumeksu ogrodniczego na dnie doniczki, który zapewni odpowiedni odpływ wody podczas podlewania.
2. Temperatura
Jest to roślina pochodząca z klimatu podrównikowego suchego, co czyni ją wybitnie ciepłolubną. Optymalny zakres temperatur dla zamiokulkasa to między 20 a 30 stopni. Niekorzystnie na wzrost rośliny wpłynie utrzymująca się dłużej w pomieszczeniu temperatura poniżej 16 stopni. Trzeba także uważać na przeciągi, które w zimie mogą nawet zabić tę ciepłolubną roślinę. Pamiętajmy, że zamiokulkas nie przeżyje w temperaturze poniżej 5 stopni, dlatego lepiej nie kupować tej rośliny w zimie, ponieważ możemy jej bardzo zaszkodzić podczas transportu do domu. Co prawda można ją okryć, ale to nie zawsze pomaga, dlatego lepiej nie ryzykować i poczekać z zakupem zamiokulkasa do wiosny.
3. Podlewanie
Zamiokulkas to sukulent o zgrubiałych ogonkach liściowych, mięsistych liściach oraz kłączu. Dlatego roślinę powinniśmy podlewać bardzo oszczędnie i dopiero wtedy, gdy podłoże przeschnie. Raczej niemożliwe jest jej zasuszenie, ponieważ jest w stanie przetrwać bez podlewania maksymalnie do dwóch miesięcy. Zaszkodzić zamiokulkasowi może z kolei zbyt obfite podlewanie, które jest najczęściej popełnianym błędem w uprawie tej rośliny. Zbyt częste i za obfite podlewanie prowadzi do żółknięcia liści, brązowienia kłącza i ogonków liściowych, a czasem do gnicia całej rośliny. Zamiokulkasa podlewamy odstaną przez co najmniej 24 godziny wodą o temperaturze pokojowej. Podłoże po podlaniu rośliny powinno być wilgotne, ale nie bardzo mokre. Trzeba też pamiętać o wylaniu nadmiaru wody z podstawka pod doniczką.
4. Nawożenie
Zamiokulkas to roślina o małych wymaganiach pod względem nawożenia. Nic się nie stanie, nawet jeśli, całkowicie zaniedbamy ten aspekt uprawy. Można jedynie w okresie wiosenno-letnim raz na 2, a nawet 3 miesiące zastosować odrobinę nawozu wieloskładnikowego. Wystarczy zastosować od ½ do ¼ zalecanej na opakowaniu jednorazowej dawki. Przenawożenie rośliny może skończyć się podobnie jak jej przelanie, czyli żółknięciem i opadaniem liści i gniciem rośliny.
5. Światło
W naturze zamiokulkas najczęściej rośnie w cieniu innych roślin na przykład pod drzewami. Nie lubi więc bezpośredniego promieniowania słonecznego. Może ono spowodować nawet poparzenia liści i ich zasychanie. Zamiokulkas preferuje stanowiska półcieniste i cieniste. Nadaje się on nawet do ciemnego mieszkania. Jeśli warunki świetlne w pomieszczeniu są bardzo słabe, pamiętajmy jedynie o tym, aby raz na 2-3 miesiące obrócić roślinę o360 stopni- zapobiegnie to wyginaniu się rośliny w stronę okna i zapewni jej równomierny ładny wzrost.
6. Choroby i szkodniki
Zamiokulkas jest bardzo odporny i niezwykle rzadko choruje. Ze szkodników mogą go zaatakować właściwie jedynie nicienie glebowe, przyniesione z podłożem, które niszczą system korzeniowy, jednak zdarza się to niezwykle rzadko. Jeżeli chodzi o choroby, to w wyniki nieodpowiedniej pielęgnacji w postaci nadmiernego podlewania, mogą pojawić się choroby grzybowe, lub zgnilizna. Jeśli więc roślina żółknie, opadają liście, kłącze zrobiło się miękkawe, a ziemia ma nieprzyjemny zapach, zapewne gnije i nie da się jej uratować.
Przesadzanie zamiokulkasa
Jeśli bulwa jest twarda, a zżółkniętych liści niewiele, należy jak najszybciej przesadzić zamiokulkasa. W tym celu wyjmujemy ją z doniczki i bardzo dokładnie oczyszczamy system korzeniowy ze zbyt mokrego podłoża. Usuwamy też korzenie, które są miękkie lub mają nieprzyjemny zapach, a następnie sadzimy zamiokulkas w nowym suchym podłożu. Warto również zastosować jeden z dostępnych na rynku ekologicznych środków ochrony roślin o działaniu grzybo- i bakteriobójczym na bazie pestek grejpfruta jak na przykład Grevit lub Biosept. Być może uda nam się w ten sposób uratować roślinę.
Rozmnażanie zamiokulkasa
W polskich warunkach uzyskanie nasion rośliny jest praktycznie niemożliwe. Możemy ją jednak z powodzeniem rozmnożyć wegetatywnie przez podział kłączy, sadzonki liściowe, lub sadzonkowanie całych ogonków liściowych z liśćmi. Najlepszy jest ten ostatni sposób, ponieważ dzięki niemu stosunkowo szybko uzyskamy okazałą młodą roślinę. Kłącza wystarczy po prostu podzielić i zasadzić, natomiast końcówki listków lub ogonków liściowych przed umieszczeniem w ziemi, należy potraktować ukorzeniaczem do roślin. Najlepszą porą roku na rozmnażanie zamiokulkasa jest wiosna.
Zamiokulkas to bardzo wdzięczna roślina, która może zdobić nasze mieszkanie przez wiele lat. Nie musimy się o nią martwić, gdy wyjeżdżamy na urlop, jest więc idealna dla osób, które dużo podróżują.
Również przesadza się ją rzadko, ponieważ wolno rośnie i zanim będzie potrzebować większego pojemnika, z pewnością minie kilka lat. Jedyne, o czym musimy pamiętać, to zapewnienie ciepłolubnemu zamiokulkasowi odpowiedniej temperatury, co w mieszkaniu zwykle nie stanowi żadnego problemu.
Komentarze